Nəysə, otağıma getdim və qapını bağladım. Kompüterimi də açdım və maillərimi nəzarət edirdim ki, qapı döydü. "Girin" belə deyə bilmədən qapı açıldı və içəriyə bir "şey" girdi, qapını da bağladı dərhal!
Aman Allahım! O da nə!? Təyin edə bilmədim heç cür. Qadın desən deyil, kişi desən deyil, turist bəlkə! Bir çirkinlik abidəsi! Qəti 10 gün yuxularımın baş rol oyunçusu olar.
Ona "Kimsiniz?" deyə soruşmama belə fürsət qalmadan:
- Haydı qalx gedirik! dedi...
Aaa! Həm də Azəricə danışdı! Çaşdım amma bürüzə vermədim.
- Sizi ilk dəfə görürəm. Kimsiniz?
- Ruhunu bədənindən söküb götürmək üçün vəzifələndirilən mələyəm mən! Adım Əzrail! Cəhənnəm xəbərçisi!
- Zarafatların yeri deyil indi. Lütfən otaqmı tərk edin. Yoxsa təhlükəsizliyi çağıraram!
- Çağırsan nə olar? Məni yalnız sən görürsən!
- Lağ etmə. İşim gücüm var mənim. Səninlə məşğul ola bilməm...
Bir tərəfdən Əzrail deyil deyirəm amma belə bir adamın mənə xəbər verilmədən bura qədər gəlməsi qeyri-mümkün ki! Eyvaaah! O zaman gerçəkdirsə! Bitdim mən, bitdim!
Düşündüm, namazlarım, axirətdə büzdürülüb üzümə çarpılacaq olan oruclarım gəldi ağılıma...
Kiçik dünya mənfəətləri üçün təpdiyim Allahın əmrləri keçdi gözümün qarşısından sürətlə...
Əti üçün kəsilən bülbül, taxtası üçün yandırılan saz kimi...
Qeyri hal ilə:
- İş saatları içində olmaz dedim. Sanki məndən bitəcək bir işi varmış kimi...
-Niyə? dedi.
-Bu an hazır deyiləm!
-Neyə hazır deyilsən?
-Qəbirdə və o biri aləmdə başıma gələcəklərə!
-Amma sənin son yaşama vaxtın bu gün son. 08:07. Həm sənə kifayət qədər vaxt verilmədimmi?
-İnan ki, bu yaşda öləcəyim heç ağılıma gəlməmişdi.
-Niyə?
-Gəncəm daha, ciddi bir sağlamlıq problemim də yox. Turp kimiyəm!
-Sənin yolun qəbiristanlığa heç düşmür hər halda! Ya da xəstəxanaların təcili xidmətlərinə, meyitxanalara! Oradakıların hamısının bədəni buruqmu?
-Deyil də yəni!... Mənə 1-2 ay qədər daha müddət verərsənmi?
-Bu qədər qısa bir müddətdə nə edə bilərsən ki, onlarla ilini heç etmiş biri olaraq?
-İbadət borclarımı ödəyərdim... Qəza üstünə qəza edərdim namazlarımı dəlilər kimi... Ürəklərini qırdıqlarımdan, üzərimdə haqqı olanlardan halallıq diləyərdim. Dünyanın o biri ucunda olsalar, daşların altına saxlansalar yenə də tapar, hər şeyini verər, haqqlarını halal etdirərdim. Üzərimdə qul haqqı qalmasın deyə... Daha vəsiyyətimi belə yazmadım həm!
-Kifayət qədər vaxtın vardı! Etsəydin! Niyə düşünmədin? Maneəmi oldular sənə?
-Heç ölməyəcəyimi sanmışdım. Həmişə başqaları ölürdü. Mən azaddım sanki ölümdən. Məgər bu iş pulla deyil, sıraylaymış.
-Bir il əvvəldən xəbərin olsaydı gələcəyimdən, nələr edərdin?
-Qalan zamanımı çox yaxşı qiymətləndirərdim!
-Sən də! Kimi aldadırsan! İlk 2 gün yaxşı xərc idin. Namaz-niyaz, sonra dönərdin yenə köhnə halına. Tapardın bir də bəhanə özünə. Hər şey yenə köhnə hamam köhnə tas olardı. Bir yuxu idi o dərdin sənə verdiyim xəbərə, özünü ovutmaq üçün...
Haqlı idi! Neçə dəfə xəstəlik keçirmiş, qəza sovuşdurmuşdum... Bunların hamısı bir xəbər idi əslində amma üzərimdəki təsiri çox vaxt 2 gün belə sürməmişdi...
Amma indi başımı daşlara vurmağa belə vaxtım yox idi artıq!...
Bu vaxt telefonum çaldı. Əhəmiyyətli bir qəza varmış, trafiki dayandıran. Təcili getməmi istədi. Hər şey əhəmiyyətini itirmişdi ki mənim üçün: pul, marka, mövqe, qadın, nəfs... Hər şey sıfırla çarpılmışdı. Can dərdindəydim mən. Bir də baş da olsa arxa da olsa müdirlə və ya başqa bir şeylə filan məşğul olacaq vəziyyətdə deyildim. "Burax bu fani işləri" deyib bağladım telefon sifətinə müdirin...
Baxdım dişini ağardırdı Əzrail. Demək alışmışdır mənim iş işdən keçdikdən sonra düşənlərin çaxnaşma hallarına. Mən də güldüm qeyri hal ilə... Ən yaxşı müdafiə etmə hücumdur taktikasına keçdim dərhal!
-Həm sən, Əzrail də olsansa, can almaqla da vəzifəli olsansa nəhayət bir mələk deyilsənmi? Nə bu sifət? Qorxu filmindəki varlıqlar kimi! Allah səni nurdan yaratmamış idimi?
-Nurdan yaradılmasına nurdan yaradıldım. Bu vaxt söz aramızda, gözəlliyim dillərə dastandır.
-Heç də elə görünmürsən amma!
- Mən də sifət çox! Amma soruş baxaq sənin yanına niyə bu sifətimlə gəldim? Utanma soruş, soruş!
-Niyə bu sifətlə gəldin yanıma?
-İnsanın əməli gözəlsə ona gözəl görünərəm mən. Həyatını Allahın razılığına görə dizayn etməyənlərə də çirkin görünərəm. İndi sənə göründüyüm kimi! Mən sənin aynanım bu anda. Ürək gözü açıq olanlar, üzünə baxsalar səni belə görərdilər!
-Baxışa ƏFSUS!
-Əfsus ki nə əfsus! Bir azdan qəbirdə başına nələr gələcək bilirsənmi? Qarşılama mahiyyətində? Ön istilərdən!
-Çox xeyirə əlamət deyil bu ankı məlumatlarım.
-Oxusaydın Allahın kitabından, Rəsulunun sünnəsindən!... İşin ciddiliyini qavrasaydın, yuxunu haram edərdin gözlərinə!... Niyə oxumadın?... Bir yoldaşından illər əvvəl gəlib də heç oxumadığın bir məktubun varmı? Ya da açmadığın bir mail? Madam Allahın kitabının qapağını açmadın, bük boyunu və sus!
- Dünya məşğələsi. ..Bu bir dərdi... Pul, mövqe, nəfs, qadın... Ətraflı əhatə etdilər məni, qıra bilmədim qucaqlamalı!
-Halbuki dünyada qalma sürən nə qədər az idi nisbət olaraq! Bunu da bilirdin üstəlik! Bir azdan gedəcəyin həyat isə əbədi! Necə olar da sənin kimi ağıllı dolanan bir adam okeanı unudar da stəkanda boğular? Allahın yerinə özünü qoy! Sənin kimi bir qula sahib deyilmi əzab! Bu qədər ağıl vermiş elm vermiş, dinindən səni xəbərdar etmiş...
-Haqlısan! Amma dünya gözlə görülür amma o biri dünya qeyb, göz qarşısında deyil!
-Maraqlanma, bir az sonra ölüncə, qeybin önündəki pərdələr qalxacaq!... Quranda və hədislərdə izah edilir bunlar. Sən də oxudun həm! Üstəlik başqalarını xəbərdar edən yazılar da yazdın. Müxtəlif yerlərdə izah etdin belə! Niyə o zaman bu qəflətdəki israrın?
-Başqalarına nəsihət verərkən özümü unutmuşum...
-Allah da din günü səni unudar o zaman! Bir tərəfdən ələ öyüd verərkən digər tərəfdən də qırmadıq söyüd buraxmadın ortalıqda!
-Təəssüf ki,, bilirəm, özüm düşdüm və ağlamaya haqqım yox.
-Özün etdin özün tapdın! Haydı artıq gedirik, çox əyləndirmə məni. Səndən sonra iki qafil daha var sırada!
-Burax çəkişdirməyi! Hara gedirik?
-Allahın sənə hazırladığı əzabı dadmağa.
-Doğru ünvana gəldiyindən əminsənmi? Mənim addımda çox insan var da, hanı o baxımdan!
-Adın kimi əminim. Onsuz da nöqtə təriflər var əlimdə. Yanlışlıq mümkün deyil!
-Son bir şey soruşacağam: Allahın razılığına uyğun olsaydı həyatım, necə olacaqdı ölümüm? Necə bir dialoq keçəcəkdi aramızda?
- Mən sənin canını almağa gəlincə üzümdəki gözəlliyi görüncə heyrətə düşəcək və: "Aman Allahım! Bu nə gözəllik! Yuxudaammı mən!" deyəcəkdin. Çünki o zaman cənnət müjdəçisi olacaqdım sənə, indiki kimi cəhənnəm xəbərçisi deyil! Səni Rəbbinə aparmağa gəldiyimi söyləyəcəkdim. Sən qorxuyla qarışıq: "Rəbbim məndən razı deyilsə?" deyəcəkdin. Mən də üzümdəki gözəlliyi xatırladıb qorxmağına gərək olmadığını söyləyəcəkdim. İçini bir dinclik örtəcəkdi.
-Kaş ki həyatımı yenidən yaşaya bilmə imkanım olsaydı...
-Keçmiş olsun!... Nəysə! Ailən və sevdiklərin ağılına gələcək idi bir-bir... Amma onların da zamanı gəlincə dünyadakı rollarının sona çatıb yanına gələcəklərini xatırlayınca rahatlayacaqdın... Kərəyağından ət çəkər kimi ayrılacaqdı ruhun bədənindən... Buludların üstündə kimi, yumşaq.... Xəbərin belə olmayacaqdı. Gül bağçasına girər kimi... Bütün hüceyrələrində hiss edəcəkdin xoşbəxtliyi...
-Amma indi
-Qışqırmağı belə bəyənməyəcəksən çəkəcəyin ağrıdan!... Saat da tam 08:07 oldu. Bax danışmaqdan kəlmeyi-şəhadət belə gətirməyi unutdun...
...
Gözümün önündəki pərdələr açılmağa başladı...
Qeyb məgər nə yaxınmış...
Kaş ki iş işdən keçmiş olmasaydı...
Nələr etməzdim ki!
Artıq heç bir dəyəri yox "kaş ki"lərimin.